بررسی شیوه حل مساله در افراد افسرده و مقایسه آن با افراد عادی

هدف پژوهش حاضر بررسی شیوه حل مساله در افراد افسرده و مقایسه آن با افراد عادی و نیز بررسی نقش متغیرهای نگرانی، عزت نفس ، توان تصمیم گیری و کانون کنترل در ارتباط بین شیوه حل مساله و افسردگی بوده است . در این مطالعه تعداد 88 نفر (21 مرد و 67 زن) مورد ارزیابی قرار گرفتند. آزمودنیها شامل دو گروه بیماران افسرده (45 نفر) و افراد عادی (43 نفر) بودند. وسایل سنجش مورد استفاده در این تحقیق آزمون افسردگی بک ، مقیاس خودسنجی افسردگی، pswq (برای سنجش نگرانی)، مقیاس کانون کنترل درونی - بیرونی راتر، مقیاس توان تصمیم گیری و مقیاس عزت نفس بوده است . جهت بررسی و تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس ، تحلیل کوواریانس ، ضریب همبستگی پیرسون، همبستگی سهمی، تحلیل رگرسیون چندمتغیره و ضریب آلفای کرنباخ استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل یافته ها نشان داد که بین افراد افسرده و عادی تفاوتهای معناداری در شیوه حل مساله وجود دارد و افراد افسرده در موقعیت های مساله زا بیشتر از شیوه های ناکارآمد حل مساله استفاده می کنند. شیوه حل مساله در افراد افسرده با نگرانی و عزت نفس آنها ارتباط دارد و افراد افسرده نسبت به افراد عادی بطور معناداری نگرانی بیشتری تجربه می کنند و عزت نفس پایین تری دارند. از دیگر یافته های پژوهش حاضر این است که توان تصمیم گیری افراد افرده بطور معناداری کمتر از افراد عادی است و اینکه شیوه حل مساله افراد با ککانون کنترل آنها رابطه دارد و افراد افسرده نسبت به گروه عادی در جهت یابی نسبت به مشکلات بیشتر "بیرونی" هستند. همچنین مشخص شد که از بین عوامل شناختی - رفتاری دخیل در افسردگی از جمله: شیوه حل مساله، نگرانی، عزت نفس ، توان تصمیم گیری و کانون کنترل، شیوه حل مساله از مهمترین عوامل پیش بین افسردگی است . چنانکه رگرسیون چندمتغیره و سلسله مراتبی نشان می دهد شیوه حل مساله به تنهایی 0/68 واریانس افسردگی را پیش بینی می نماید. چگونگی استفاده از یافته های حاضر در درمان و مداخلات درمانی مربوط به افسردگی بطور کامل در فصول مربوطه مورد بحث قرار گرفته است .